- ensiz
- узкий.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
ensiz
Смотреть что такое "ensiz" в других словарях:
ensiz — sif. Eni az olan, dar. Ensiz küçə. Ensiz parça. Ensiz səki. – <Məşuqə> . . ensiz cığırla birbaş buraya yüyürdü. S. R.. Ortada uzun, lakin ensiz ayaqaltı xalça salınmışdı. M. İ.. <Tahir> dördkünc balaca kabinetə keçib dənizə tərəf… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ensiz — sf. Eni küçük olan, dar Bu ensiz tahta köprü altında ince dere. E. B. Koryürek … Çağatay Osmanlı Sözlük
HEDEB — Ensiz, uzun ve ince yaprak. * Servi yaprağı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HÜDDAB — Ensiz, ince, uzun yaprak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MİSMAR — Ensiz çivi, mıh. Demir kazık … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
tiriz — is. 1) Giysilerin yırtmacına ve eteğine eklenen ensiz kumaş parçası 2) Ensiz tahta 3) den. Çarpma ve sürtüşmelerden korunmak için güvertesiz teknelerin, direklerin ve dubaların dış kenarlarına takılan, tahtadan veya halat örgüsüyle yapılmış… … Çağatay Osmanlı Sözlük
lent — is. <alm.> 1. Bəzək və s. üçün işlədilən dar, uzun parça zolağı. Sarı lent. Ağ lent. Qara lent. – «Ura» səsləri altında qırmızı lent kəsildi, stansiya işə salındı. M. İ.. Gör qızların saçlarında; Necə ipək lentləri var! M. D.. Gördüm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qızılquş — is. zool. 1. Ov üçün istifadə edilən alıcı quş növlərindən biri. Qızılquşun ensiz və yığcam bədəni üzərində olan bir cüt ensiz qanad və uzun quyruq ona çox sürətlə və asanlıqla uçmağa imkan verir. «Zoologiya». Ovçular qızılquş, tazı, tula götürüb … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bant — is., dı, Fr. bande 1) Yapılış özelliğine göre sarma, yapıştırma vb. işlerde kullanılan düz, ensiz, yassı bağ, şerit, izole bant 2) Yara üzerine yapıştırılan özel olarak hazırlanmış ilaçlı küçük şerit 3) Ses alma aygıtlarında seslerin kaydı için… … Çağatay Osmanlı Sözlük
cızgara — is., esk. Toplu olarak Türk müziği icra edilirken kullanılan bir yaylı saz türü Saz takımında cızgara denilen ensiz, dikdörtgen bir kemanla santur da yer alır. S. Birsel … Çağatay Osmanlı Sözlük
cicim — is. Ensiz olarak dokunmuş parçaların yan yana eklenmesiyle oluşan, perde veya örtü olarak kullanılan nakışlı ince kilim Bir cicim de getirmiştik; cicimi serdik, oturduk. S. M. Alus … Çağatay Osmanlı Sözlük
